Tek kişi de yaratılabilen bir durum oyunudur. Ne olduğu adından bellidir aslında.
Bir yerden bir yere yürürken, ya da amaçsız bir başına yürüyüşlerde araya sıkıştırılabilecek basit ama kuvvetli gariplikler yaratmaya muktedir bir oyundur bu.
Yolda, sokakta, her neredeyse işte, yürünür. Her şey normalmiş, yürümek yürümekmiş gibi. Fakat kollar iki yanda bedene yapıştırılır ve adımlarla birlikte salınmasına izin verilmez.
Otomatiğin görünmezliği ve fark edilmezliği bozuldukça bünyeyi enteresan hisler kaplar. Hele bir süre sonra diğer insanların salınan kollarına odaklanmanın kafası, tarif edilmez yaşanır.
Israr etmek, olabildiğince uzatmak gerekir. Momentumun ve normalin bozunumu güzeldir çünkü.
